---

Choquequirao (van Aymara chuqi, goud, en van Quechua k'iraw, bakermat, dat wil zeggen: "bakermat van goud"), [1] zijn de ruïnes van een Inca-stad gelegen tussen de uitlopers van de Nevado Salcantay, in het zuiden van Peru. De archeologische overblijfselen van Choquequirao bestaan ​​uit gebouwen en terrassen verdeeld over verschillende niveaus, van het laagste Sunch'u Pata-niveau tot de hoogste afgeknotte piek, die werd geëgaliseerd en omheind met stenen om een ​​platform te vormen met een oppervlakte van ongeveer 150 vierkante meter.



Choquequirao (soms ook wel Choqequirau of Choquekiraw genoemd) staat bekend als de 'heilige zuster' van Machu Picchu vanwege de structurele en architectonische gelijkenis ermee. [2] Omdat het onlangs gedeeltelijk werd opgegraven, heeft het de interesse gewekt van de Peruaanse regering om het complex nog meer te herstellen en er een toegankelijker alternatief van te maken voor toeristen die meer willen weten over de Inca-cultuur. [3



Het bevindt zich op 13 ° 32 'zuiderbreedte en 72 ° 44' westerlengte. Het is gelegen op 3.033 meter boven zeeniveau in de uitlopers van de Nevado Salcantay, ten noorden van de Apurímac-riviervallei, in de provincie La Convencion in het departement Cusco.



Sommige archeologen wijzen erop dat de citadel waarschijnlijk werd gebouwd tijdens het bestuur van de Inca Pachacútec op een lijn met Machu Picchu in de 15e eeuw; Anderen beweren echter dat de constructie na Pachacútec was, tijdens de regering van Túpac Yupanqui of zelfs van Huayna Cápac dat dit complex werd gebouwd. Het was zowel een cultureel als religieus centrum voor de regio. Vermoedelijk werd deze citadel gebruikt als controlepost om de toegang tot de Vilcabamba-gebieden te verzekeren, die de jungle verbond met andere belangrijke centra zoals Písac en Machu Picchu. Er wordt ook geschat dat de citadel een belangrijke rol speelde als verbinding tussen het Amazone-oerwoud en de keizerlijke stad Cusco.

De reis begint in Cachora (2.800 meter boven zeeniveau), een klein stadje in het departement Apurímac dat wordt bereikt nadat we vanuit Cusco zijn vertrokken, na vier uur goede wegen (145 km geasfalteerd en 10 km bevestigd). Daar wordt contact opgenomen met de muilezelbestuurders, die ook als gids optreden. Een lokale familie biedt onderdak en de enige telefoon in de stad. Ongeveer 40% van het Inca-ceremoniële centrum van Choquequirao is vrij van vegetatie. Het resterende gebied bestaat uit een complex systeem van platforms gebouwd op extreem steile hellingen. Onlangs is een indrukwekkende trap van 180 platforms gesitueerd die, afdalend vanaf een van de flanken van het ceremoniële centrum, de rivier bereikt, waar gezwommen kan worden.



Choquequirao was mogelijk een van de toegangscontrolepunten tot de Vilcabamba-regio en als zodanig een administratieve kern met politieke, sociale en economische functies. In zijn stedelijke conceptie volgde het de symbolische patronen van de keizerlijke hoofdstad met gebedshuizen gewijd aan de zon, de voorouders, de aarde, het water en andere godheden, koninklijke residenties, huizen van beheerders en ambachtslieden, pakhuizen, grote slaapzalen. of kallancas en landbouwterrassen van de Inca en de mensen. Het ceremoniële gebied strekt zich uit over 700 meter, met een niveauverschil tot 65 meter tussen het centrale plein en de hoogste delen.

---